Polski opis

Gatunek :	Techno
Rok Wydania :	2012
Jakość :	MP3 VBR ~235kbps JointStereo
Okładki :	Nie
Ripper :	WAV

Opis:
Pochodzący z Nowego Jorku Levon Vincent to jedna z postaci, które na przestrzeni ostatnich kilku lat dosłownie zatrzęsły sceną house. Charakterystyczne „brudne” brzmienie i niesamowita energia bijąca z jego kawałków zapewniły mu rzeszę fanów i sprawiły, że każde jego wydawnictwo znika z rynku w ekspresowym tempie. Od kilku lat Levon mieszka w Berlinie, a jego wyśmienite umiejętności dj-skie i częste wizyty w Fabric sprawiły, iż okazał się być idealnym kandydatem do zmiksowania kolejnej kompilacji z serii sygnowanej marką tego kultowego klubu.

Z 15 pojawiających się na miksie kompozycji, aż 7 to produkcje samego Levona – wśród nich znajdują się doskonale już znane fanom „Double Jointed Sex Freak” czy „Early Reflections”, jak i rzeczy całkowicie premierowe (spośród których na pierwszy plan wysuwa się doskonały „Fear”). Na pozostałą część kompilacji składają się utwory nowojorskich przyjaciół artysty – Jus-Eda, Freda P (aka Black Jazz Consortium), Joey Andersona czy Dj-a QU (którego „Times Like This” jest chyba najlepszym momentem płyty). Sam Levon w wywiadzie dla Resident Advisor przyznał, iż umieszczenie na CD wyłącznie twórczości artystów z bliskiego mu kręgu było naturalną konsekwencją chęci stworzenia kompilacji, która będzie możliwie jak najlepiej oddawała charakterystyczne dla niego brzmienie.

To, co znamienne dla miksu postrzegane może być zarówno, jako jego największa wada, jak i zaleta – jest on bowiem całkowicie pozbawiony stylistycznych niespodzianek. O ile Vincentowi nie można odmówić dj-skiego kunsztu, o tyle utrzymanie całości w jednym klimacie może nieco nużyć. Fani amerykańskiej szkoły deep house'u z pewnością nie będą zawiedzeni – ci zaś, którzy oczekują większego zróżnicowania tematycznego, mogą poczuć się nieco rozczarowani.

Źródło: muno.pl

 English description

Genre :	Techno
Year :	2012
Quality :	MP3 VBR ~235kbps JointStereo
Covers :	No
Ripper :	WAV

Description:
Despite Levon Vincent's claims to the contrary, the music of his New York house contemporaries is hardly borne of some sort of mysticism. Jus-Ed is the type of guy who leaves a New York party early in winter so that he can get back to his Connecticut base and earn some money shoveling snow. Anthony Parasole and DJ Qu worry about leaving their full-time jobs because the health insurance package is too good. Hell, only a few of them even live in New York City—and certainly not in Manhattan.

The real tie that binds this crew together is hard work and a throwback attitude to the music industry. Perhaps the most important of these old-school values is the idea of not biting someone's style. You'd be hard-pressed to say that any of the artists that Levon Vincent features on his debut commercial mix CD, fabric 63, sound like anyone else but themselves. Even the aforementioned Parasole, whose "Tyson" represents a long-awaited first step into original solo productions, is instantly identifiable as something different than DJ Qu, Black Jazz Consortium and Vincent. These are artists that think long and hard about whether their music is a bit too close to this or that—and adjust accordingly.

The undoubted star of Vincent's mix is the man himself. Seven of the 15 tracks bear his name. ("I had my release schedule for 2012 in the can so I just kind of appropriated it," he told us earlier this year.) Like Villalobos and Omar-S before him, there's little problem with this: Vincent's sound is completely unique, and there are plenty of people salivating at the thought of new material from him anyway. For those who aren't familiar, it also serves as a great introduction to his stomping, big-riffed techno, and proves that the Roland Space Echo has many moods locked in its green-plated interior. Vincent has utilized the machine on almost every track he's penned over the past few years. It's part of his sound signature. Even his tender deep house selections sound like an alternate dub techno history.

The previously unheralded Joey Anderson is the other name to emerge from fabric 63. Nearly every track is stellar on the mix, but Vincent purposefully showcases the Inimeg boss' "Earth Calls" in what sounds like its entirety to pay his respect to one of his favorite producers. Hearing it and the later contribution, "Hydrine," you almost begin to believe the mysticism comment. "Earth Calls" sounds like dread itself, while "Hydrine" pulses with an almost frightening urgency.

Even after listening to it a while, it's hard to wrap your head around fabric 63. Vincent's journey isn't the typical "start slow, ramp up, climax, come down" DJ mix. There are stops, starts and resets throughout. He mixes DJ Qu's frenetic "Times Like This" straight into the eight-minute build of "Fear." He stops Parasole's "Tyson" in its tracks with the brooding deep house of "The End." It could be that it's hard as hell to put this collection of tracks together in any other way. Or it could be that, as a DJ, he didn't want to bite anyone else's style. Either way, there's no questioning the amount of work he undertook to get here. fabric 63 is the sound of an artist with nothing to prove, and another gem in Vincent and fabric's enviable catalogues.