Co począć, kiedy w miasteczku przybywa samotnych trzydziestolatków? Burmistrz Gajdos, wspierany przez wierną animatorkę Danę szuka dobrego sposobu zapobieżenia kryzysowi demograficznemu. Poprzez lokalne radio próbuje przekonać opornych, że nie ma nic ważniejszego niż posiadanie dzieci, urządza występ przyodzianych w stroje ludowe staruszek zawodzących piosenki o miłości, patronuje loterii z nagrodami typu guma do żucia "na wypadek, gdy którejś parze się powiedzie". Wreszcie dziarski urzędnik postanawia zorganizować imprezę taneczną, mającą zeswatać lokalnych singli. Problem w tym, że przyczyną samotności mieszkańców Zemplinskego Harnego jest raczej nieśmiałość i niezaradność, a nie - jak wydaje się burmistrzowi - uleganie światowemu trendowi. To nieporozumienie także staje się przyczyną wielu komicznych sytuacji.

Przyglądanie się ekscentrycznym zabiegom Gajdosa oraz ich konsekwencjom stanowi treść "Miejskiego serwisu randkowego", ciepłego i nieodparcie zabawnego filmu zaledwie 32-letniej reżyserki ERIKI HNÍKOVEJ, która na pomysł jego realizacji wpadła... na wiejskim weselu. W oku kamery, portretowana rzeczywistość jawi się jak inscenizacja niezrealizowanego scenariusza Miloąa Formana. "Hníková zręcznie tworzy swój dokument niczym klasyczny dramat" - pisała o filmie Natasha Senjanovic na łamach magazynu Hollywood Reporter - "Co ważniejsze, jednak portretuje niedorzeczne sytuacje z wyjątkową wrażliwością, sprawiając, że śmiejemy się razem z bohaterami, a nie z nich".

"Miejski serwis randkowy" wyróżniono na wielu festiwalach i przeglądach, m.in. Nagrodą Czytelników Tagesspiegel na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, którego jury tak oto chwaliło film Hníkovej: "Wywołuje jednocześnie śmiech i gorzką refleksję, (...) w dyskretny sposób ukazuje obraz ekscentrycznych osobowości w postsocjalistycznej erze oraz kreuje kompleksowy obraz singli niezainteresowanych reprodukcją. Rodzaj biernego oporu: śmiejesz się niezależnie, czy z niego czy z nim".

Żródło: www.planete.pl